Pałac Książęcy (Palazzo Ducale)

Reprezentacyjna i pełna przepychu rezydencja książąt z rodu Farnese została zbudowana w miejscu, w którym wcześniej wznosił się zamek z epoki Sforzów.

Początek budowy pałacu jest datowany na 1561 rok. Jego centralna część została wzniesiona według projektu słynnego architekta Giacomo da Vignoli. Wkrótce jednak budynek został uznany za zbyt skromny, dlatego na przełomie XVI i XVII wieku Simone Moschino i Girolamo Rainaldi powiększyli go, dobudowując skrzydła boczne.

Sto lat później pałac został ponownie przebudowany pod kierownictwem Ferdinando Bibieny. Wskutek przebudowy pałac uzyskał swój współczesny kształt, a jego fasada została przemalowana na tradycyjny dla Parmy kolor ochry.

Kolejną istotną przebudowę kompleksu przeprowadził w 1767 roku francuski architekt E.A. Petitot. Najważniejszą wprowadzoną przez niego zmianą było usunięcie dwóch bocznych schodów zewnętrznych i fontann, zaprojektowanych przez Boscoliego pod koniec XVI wieku.

Obecnie pałac jest siedzibą włoskich karabinierów.

Wystrój wnętrz parteru pochodzi z różnych czasów. Na przykład, w XVIII wieku najważniejsza sala, zwana Salą Ptaków, została udekorowana polichromią i stiukami, przedstawiającymi aż 204 gatunki ptaków. Autorem tego wspaniałego dzieła był Benigno Bossi.

Nad ozdobieniem Sali Pocałunków pracowali w latach 1570-1573 Girolamo Mirola i Jacopo Zanguidi. Prace nad wystrojem Sali Miłości rozpoczął w 1602 roku Agostino Carracci, a zakończył pod koniec XVII wieku Carlo Cignani. W prawym skrzydle pałacu znajduje się natomiast Sala Legend, na ścianach której Gian Battista Trotti przedstawił legendę o czarodziejce Kirke (1604-1619).