Historia Parmy
Parma to niezwykle wiekowe miasto. Już w 183 roku p.n.e. 2000 Rzymian założyło w tym miejscu kolonię i ważny ośrodek handlowy. Oprócz Parmy założono wtedy sąsiednie miasta, jak Piacenza i Modena. Niezwykle korzystne położenie Parmy na przecięciu szlaków handlowych sprawiło, że miasto było przez wieki świadkiem różnorodnych wojen: grabili je barbarzyńcy, zdobywali Hunowie, plądrowali Longobardowie i łupili Frankowie.
Niezwykle ważnym okresem w historii Parmy stał się XVI wiek, gdy papież Paweł III utworzył nową dynastię, przekazując miasto pod władzę Piotra Alojzego Farnese. Rządy rodu Farnese trwały do 1731 roku. W tym czasie Parma uległa znaczącym zmianom – w mieście pojawiły się tak znane budynki wzniesione dla miejscowej arystokracji, jak Pałac Ducale czy Pałac Pilotta.
Z arystokracją Parmy związane jest również imię Napoleona. W 1793 roku Bonaparte rozpoczął kampanię włoską i do końca stulecia podbił kilka regionów Italii, na czele z Parmą. Wkrótce przekazał władzę nad miastem swojej drugiej żonie, Marii Ludwice Habsburg, która rządziła Parmą do śmierci w 1847 roku. Z jej rozkazu w mieście wzniesiono liczne budynki i przebudowano stare dzielnice. Maria Ludwika dbała także o rozwój kulturalny miasta – z jej inicjatywy w Parmie wzniesiono Teatr Regio. Z postacią władczyni można zapoznać się bliżej, odwiedzając mieszczące się przy ulicy Garibaldiego Muzeum Marii Ludwiki Habsburg.
W 1860 roku Parma została włączona do Królestwa Włoch. Wtedy też nastał dla miasta okres rozkwitu i spokojnego rozwoju. Idylla trwała do czasu II wojny światowej, gdy Parma bardzo mocno ucierpiała wskutek bombardowań. Zakochani w dawnej architekturze miasta mieszkańcy odbudowali jednak Parmę i wszystkie najważniejsze budynki. Dziś jest to spokojny i autentyczny zakątek, w którym unosi się zapach szynki parmeńskiej i uwielbianego przez wszystkich parmezanu.
